Թրամփը Ռուսաստանի հետ վերջնագրի խաղ է խաղում. 50 օ՞ր, թե՞ 10՝ սոցիալական ցանցերում գրել է ՌԴ Անվտանգության խորհրդի փոխնախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը։ «Նա պետք է հիշի երկու բան. 1. Ռուսաստանը Իսրայել կամ նույնիսկ Իրան չէ։ 2. Յուրաքանչյուր նոր վերջնագիր սպառնալիք է և քայլ դեպի պատերազմ։ Ոչ թե Ռուսաստանի և ՈՒկրաինայի միջև, այլ՝ իր սեփական երկրի հետ»,- սպառնացել է Մեդվեդևը:               
 

Մասնակցում ենք մասնակցելու համար

Մասնակցում ենք  մասնակցելու համար
18.10.2013 | 12:14

Լեհաստանի Վրոցլավ քաղաքում տրվել է ծանրամարտի աշխարհի հերթական առաջնության մեկնարկը: Տղամարդկանց մեր ընտրանին մասնակցում է Սմբատ Մարգարյան (56 կգ), Վանիկ Ավետիսյան (69 կգ),Հայկ Հակոբյան կազմով: Վերջինս ներկայացնում է գերծանր քաշային կարգը:
Ասել, թե այս մարզիկները հերթափոխի կանգնած սերունդն են, ինչպես ներկայացրել է հավաքականի գլխավոր մարզիչ Պողոս Պողոսյանը, կնշանակի մեղանչել իրականության առաջ, քանզի նրանք արդեն եթե ոչ աշխարհի, ապա առնվազն Եվրոպայի մի քանի առաջնությունների փորձ ունեն տարիքային տարբեր խմբերում, տարբեր հաջողություններով: Համենայն դեպս, Սմբատ Մարգարյանին ու Հայկ Հակոբյանին բոլորովին վերջերս ենք տեսել Եվրոպայի քսան ու քսաներեք տարեկանների առաջնությունում, որտեղ առաջինը քսան տարեկանների մրցությունում բրոնզե մեդալի է արժանացել երկամարտի 241 (104+137) կիլոգրամ ավելի քան համեստ արդյունքով, իսկ երկրորդը թեպետ ավելի հաջող է հանդես եկել` քսաներեք տարեկանների մեջ դառնալով աշխարհամասի փոխչեմպիոն, սակայն ցույց է տվել իր քաշային կարգի համար ոչ պակաս համեստ` 393 (182+211) կիլոգրամ արդյունք:
Մենք միտումնավոր չենք նշում նրանց քաշային կարգերում չեմպիոն դարձած մարզիկների արդյունքները, որ ընթերցողը վախից սիրտը չբռնի: Նույն նպատակով չենք նշում, թե ինչ արդյունքներ են գրանցվել հիշյալ քաշային կարգերում թեկուզ Եվրոպայի մեծահասակների վերջին առաջնությունում: Թե այս մարզիկներով (նկատի ունենք և Վանիկ Ավետիսյանին) ի՞նչ է անելու Հայաստանի ընտրանին աշխարհի առաջնությունում (Սմբատի համար հայտավորած 255 կիլոգրամը 11-րդ, Վանիկի 320-ը` 10-11-րդ, Հայկի 400-ը`16-19-րդ արդյունքներն են նախնական պատվերների մեջ), եզրակացությունները թողնում ենք ձեզ, հետն էլ ասում` տա Աստված, որ սխալվողը մենք լինենք:
Ծանրամարտը տարիներ շարունակ Հայաստանում փայլուն ավանդույթներ է ունեցել: Ցավոք մի շարք օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ հանգամանքների բերումով մենք ներկայումս հայտնվել ենք խոր փոսում, որտեղից ելնելու աղոտ հույսեր էլ չեն գծագրվում: Թե ինչու է սա այսպես, մենք արդեն տևական ժամանակ ահազանգում ենք, բայց ո՞ւմ ինչ է հետաքրքրում:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1079

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ